വരി : വരുന്നോ, ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം മാത്തേരാനിലേക്ക്..?

                               21 പേരെയും ഒരു തവണ കൂടി വിളിച്ച്, വരുന്ന കാര്യം ഉറപ്പിച്ചു, "ട്രെയിന്‍ ടിക്കറ്റ്‌ ബുക്ക്‌ ചെയ്യാന്‍ പോവ്വാ..മുങ്ങാന്‍ പരിപ്പാടി ഉണ്ടേല്‍ ഇപ്പൊ പറയണം." 

"നമ്മള് പൂനെന്ന് ബസ്സിനല്ലേ പോകുന്നത്, പിന്നെന്തിനാ ട്രെയിന്‍ ടിക്കറ്റ്‌?" എന്ന് ചിലര്‍..!!
വിശദമായി പറഞ്ഞു കൊടുത്തു..."മാത്തേരാനില്‍ പോകണമെങ്കില്‍ നെരാളില്‍ നിന്നും toy train-ല്‍ തന്നെ പോകണം, അതാ അതിന്‍റെ ഒരു രസം. അതില്‍ കയറണമെങ്കില്‍ ഒരു മാസം മുന്നേ എങ്കിലും ബുക്ക്‌ ചെയ്യണം. അപ്പൊ വേഗം പറഞ്ഞോ...റെഡിയല്ലേ...??"

                               ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എല്ലാവരെയും ഓര്‍മിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു group mail അയച്ചു. 'വരുന്ന ശനിയാഴ്ച വെളുപ്പിന് നാല് മണിക്ക് ബസ്‌ എല്ലാവരുടെയും വീട്ടു മുറ്റത്ത്‌ എത്തും. ഒരുങ്ങി ഇരുന്നു കൊള്ളണം'. അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ മലയാളീസ് എല്ലാരും കൂടി പ്ലാന്‍ ചെയ്തു ആദ്യമായി പോകുന്ന ഒരു യാത്ര; മാത്തേരാനിലേക്ക്.പൂനെക്കും മുംബൈക്കും ഇടയിലായി, ജാമ്പോള്‍ കാടിന് നടുവില്‍ ഏതാണ്ട് എട്ടു കിലോമീറ്റര്‍ വിസ്തൃതിയില്‍ സഹ്യാദ്രിയുടെ നെറുകയിലാണ് ഈ ഹില്‍-സ്റ്റേഷന്‍.പൂനെയില്‍ നിന്ന് രണ്ടര മണിക്കൂറും, മുംബൈയില്‍ നിന്ന് ഒന്നര മണിക്കൂറും മതിയാകും ഇവിടേയ്ക്ക് എത്താന്‍.
                               നഗരത്തിന്‍റെ മാലിന്യങ്ങള്‍ ഏല്‍ക്കാത്ത ശുദ്ധമായ വായൂ ശ്വസിച്ച് സ്വച്ഛമായ സുഖ ശീതളിമയില്‍, വലിയ മരത്തണലുകളില്‍ ഒരു ദിവസം..!! ട്രിപ്പിനായി  മാത്തേരാന്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോള്‍ ഇതായിരുന്നു മനസ്സില്‍.
                     അങ്ങനെ ശനിയാഴ്ച വെളുപ്പിന് 21 പേരും വണ്ടിയില്‍ കയറി, പൂനെ വിടുമ്പോഴെക്ക് അഞ്ചു മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. കാലത്തെ എഴുന്നേറ്റത് കാരണം, ആറ് മണി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും എല്ലാവര്‍ക്കും വിശപ്പ്‌ തുടങ്ങി. ചായ കുടിക്കാന്‍ ഒരു റ്റപ്പരിയുടെ(മാടക്കട) മുന്നില്‍ നിര്‍ത്തി, കൂട്ടത്തില്‍ കാരണവരായ അച്ചായന്‍ വാങ്ങി വച്ചിരുന്ന ഏത്തക്കയും കൂട്ടി ചായ കുടിച്ചപ്പോഴേക്കും എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് ഒരു ഉന്മേഷം. ആ ഉന്മേഷം ചോര്‍ന്നു പോകാതെ രാവിലെ തന്നെ 'അന്താക്ഷരി' കളിയും തുടങ്ങി.

ഏഴു മണിക്ക് മുന്നേ നെരാളില്‍ എത്തുമെന്നായിരുന്നു പൂനെന്ന് വണ്ടി എടുക്കുമ്പോള്‍ ഡ്രൈവറുടെ പ്രഖ്യാപനം. ഏഴര അടുക്കുമ്പോഴും എങ്ങും എത്താതായപ്പോള്‍  ഡ്രൈവറോട് കാര്യം തിരക്കി.

"സാബ്, രാസ്ത ഫൂല്‍ ഗയാ...പൂച്കര്‍ ജാനാ പടേഗാ...."

'ഈശ്വരാ...അങ്ങേരു വഴി മറന്നു..ഇനി ചോയിച്ചു..... ചോയിച്ചു പോകാമെന്ന്....'

അനൂപ്‌ വാച്ചില്‍ നോക്കിയിട്ട് തലയില്‍ കൈ വച്ചു, "എടാ, അങ്ങേരോട് പറ 7.40-നാ ട്രെയിന്‍ എന്ന്"

"ഇനി പറഞ്ഞിട്ടൊന്നും കാര്യമില്ല...ഹിന്ദി അറിയാവുന്നവന്മാര് തല വെളിയിലിട്ടു വഴി ചോദിച്ചോ..." പറഞ്ഞു തീരുമ്പോഴേക്കും എതിരെ വന്ന ബൈക്ക്-കാരനെ തടഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.

"ഇദര്‍ സെ തീന്‍ കിലോമീറ്റര്‍ സീദാ...ഓര്‍ വഹാം സെ റൈറ്റ്.."

മൂന്നു കിലോമീറ്റര്‍ നേരെ ചെന്ന് വലത്ത് പിടിച്ചാല്‍ എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ സംഭവിക്കുമെന്നാണ് ബൈക്ക്-കാരന്‍.

          

                                                    അന്നത്തെ സൂര്യോദയം

എല്ലാം മനസ്സിലായത്‌ പോലെ ഡ്രൈവര്‍ തല കുലുക്കി, ഇത്തിരി സ്പീഡ് കൂട്ടി നേരെ വിട്ടു. വലത്ത് തിരിഞ്ഞു വണ്ടി ചെന്ന് നിന്നത് പാര്‍ക്കിംഗ് ലോട്ടിലേക്കാണ്. അവിടെ നിന്ന് ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ് നടക്കാനുള്ള ദൂരമുണ്ട് സ്റ്റേഷനിലേക്ക്. വാച്ചില്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ വണ്ടി പോകാന്‍ ഇനി രണ്ടു മിനിറ്റ് മാത്രം ബാക്കി. പിന്നീട് ഒരു കൂട്ടയോട്ടമായിരുന്നു;

 "മാത്തേരാനില്‍ പോകാന്‍ ഒരു മാരത്തോണ്‍"

എന്തായാലും അതി രാവിലെ തന്നെ നാട്ടുകാര്‍ക്ക് ഒരു കൂട്ടയോട്ടം കാണാനുള്ള ഭാഗ്യമുണ്ടായി. ഓടി ചെല്ലുമ്പോഴേക്കും ട്രെയിന്‍ ചൂളം വിളിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

  

Toy Train-ന്ന് വിളിക്കുന്നത്‌ വെറുതെയല്ല.ശരിക്കും കളിപ്പാട്ടം തന്നെ...!! ട്രെയിന്‍ കിട്ടിയപ്പോള്‍ ഒളിമ്പിക്ക്സ് മാരത്തോണ്‍ ജയിച്ച സന്തോഷം എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത്..!

                      

നെരാള്‍ സ്റ്റേഷന്‍ വിട്ട് ട്രെയിന്‍ പതുക്കെ നീങ്ങി തുടങ്ങുമ്പോള്‍ തന്നെ മനോഹരമായ കുന്നുകളും, തടാകങ്ങളും, പാറക്കൂട്ടങ്ങളും, പച്ചപ്പുകളും വശങ്ങളിലായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു തുടങ്ങി.

                                                 സഹ്യാദ്രിയുടെ നെറുകയിലേക്ക്

വഴിയില്‍ തൂക്കണാംക്കുരുവിയുടെ കൂടുകള്‍ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞ ഒരു പന.

 

                        ഒരു വലിയ പാറ ഗണപതിയുടെ  മുഖം പോലെ അലങ്കരിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു.

മഞ്ഞയും പച്ചയും നിറമണിഞ്ഞ കുന്നുകള്‍ 

 

                                     ദൂരെ താണ് പറക്കുന്ന മേഘങ്ങളും, തെളിഞ്ഞ തടാകവും

വഴിയിലെ ഒരു കുഞ്ഞു സ്റ്റേഷന്‍, പേര് ജുമ്മപ്പെട്ടി. കുന്നിറങ്ങി വന്നു ക്ഷീണിതനായി സ്റ്റേഷനില്‍ കിടക്കുന്ന മറ്റൊരു Toy Train.

 

വളഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു പോകുന്ന റെയില്‍വേ ട്രാക്ക്                 

           

ദൂരെ ചെറു ഗ്രാമങ്ങള്‍ കാണാം 

        

ജാമ്പോള്‍ കാടിന്‍റെ സമൃദ്ധമായ പച്ചപ്പ്‌

         

                                                     ചിതല്‍ പുറ്റ് പോലെ തോന്നിക്കുന്ന ഒരു കുന്ന്

സീറ്റില്‍ ഇരുന്നിട്ട് ഇരുപ്പുറക്കുന്നില്ല, ഓരോരുത്തരായി കാഴ്ചകള്‍ കാണാന്‍ ഡോര്‍-നടുക്കലേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു. ഒപ്പം ഓടി എത്താമെന്ന് തോന്നുന്ന വേഗതയിലാണ് വളഞ്ഞും തിരിഞ്ഞും കുഞ്ഞന്‍ ട്രെയിന്‍ കുന്നു കയറി കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ഓരോ വളവു തിരിയുമ്പോഴും കാഴ്ച്ചയുടെ പുത്തന്‍ ഫ്രെയിമുകള്‍ ഒരുക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന യാത്ര...

മാത്തേരാനില്‍ എത്തിയാല്‍ കാഴ്ചകള്‍ക്ക് ഭംഗി കൂടും..അപ്പൊ ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം വരുകയല്ലെ...??

(തുടരും..)